Niezwykłe cztery żywioły Ziemi
Dziś przedszkolaki poznały niezwykłe cztery żywioły Ziemi. Pomógł im w tym wiersza Pani Agnieszki Karcz. Rozmowa na temat jego treści pozwoliła odkryć i scharakteryzować cztery żywioły. Dopełnieniem był pokaz multimedialny ukazujący siłę żywiołów. Zabawa ruchowa przysporzyła dużo radości i zmotywowała do ekspresji. Zwieńczeniem zajęć była praca plastyczna w oparciu o różne materiały plastyczne. Żywioły były dla dzieci inspiracją do pracy twórczej.
Agnieszka Karcz
„CZTERY ŻYWIOŁY”
Na planecie Ziemi wielkie poruszenie,
Wiatr powoli wzrasta, coraz mocniej wieje.
Wicher pędzi nad górami, by w chmurach wirować,
Potem spada tuż nad ziemię, by w polach nurkować.
Wiatr powiewa, hula i radośnie dmucha,
Tylko go nie widać, przypomina ducha.
Gdy ucichnie nagle to tylko dla psoty,
Chętnie, bowiem znowu kogoś czymś zaskoczy.
A świat jak wiruje tak przestać nie może,
Wszystko się kołysze jak wzburzone morze.
Nagle wielkie szczyty górskich krajobrazów,
Przemieniły się w doliny rozsypanych głazów.
Wielkie skały pospadały i zmieniły rzeki bieg,
Leśne ścieżki zasypane konarami starych drzew.
Ziemia wnet tąpnęła niczym wielki stwór,
A w jej wnętrzu się pojawił gigantyczny dół.
Wtem z podziemi, z ciemnej groty,
Przybył płomień szczerozłoty.
Tańcząc wielce okazale,
Bawił się jak w karnawale.
Ogień barwą swą ostrzegał,
Swym gorącem świat ogrzewał.
Bardzo dobry humor miał,
Słońcu piękny uśmiech słał.
A na środku ziemskiej sceny,
Czwarty żywioł przejął stery.
Woda leci z nieba jak z wielkiego dzbana,
Plaże wzdłuż zalewa biała morska piana.
W rzekach płynie woda, której wciąż przybywa,
Wszystko, co leciutkie ze sobą porywa.
A wzburzone morza, wielkie oceany,
Wciąż falują zwiewnie jak długie firany.
Masa wody się przelewa,
I ogromny świat zalewa.
Cztery żywioły na ziemi panują,
Chętnie swoją siłę światu pokazują.
Matka natura srogo na nie spojrzała,
I gniewnie palcem jak dzieciom pokiwała.
Wszystkie żywioły się wnet uspokoiły,
I zrozumiały, że chaosu narobiły.
